Als jonge mama van een dochtertje van bijna twee jaar is het niet evident om alle kosten voor wonen, leven en zorg alleen te dragen. Vaak moet ik in de winkel tellen wat ik koop.
Ik eet een beperkt ontbijt en kan me nooit eens laten gaan. Op sociale media zie ik hoe anderen uitgebreid ontbijten of zomaar iets kopen, en dat confronteert me. Soms schaam ik me dat ik dat niet kan. Naast de gewone kosten zijn er ook de therapie en de psychologische hulp die ik nodig heb. Dat is zwaar, maar noodzakelijk. Alles samen maakt dat de eindjes aan elkaar knopen een dagelijkse strijd is.
Voor mijn dochter blijf ik altijd verder doen. Zij en mijn huisdieren geven mij de kracht die ik nodig heb. Voor haar doe ik alles, hoe zwaar het soms ook is. Ik probeer er telkens opnieuw te zijn, ook al is het balanceren tussen de zorg voor haar, voor mezelf en voor ons huis.
Mijn verhaal delen luchtte op. Ik wil mijn verleden overstijgen en er zijn voor mijn dochter, met zoveel mogelijk stabiliteit en liefde. Voor haar doe ik alles.
Ik zoek momenten om alleen te zijn en mezelf te vinden maar dat is niet makkelijk.
